Rob: ‘Lachend het leven tegemoet.’

Stel je eens voor dat je van de één op de andere dag niet meer kan lachen terwijl je graag grapjes maakt. Het hele leven hoeft niet meer, omdat je zwaar depressief bent. Voor Rob was dit tragische beeld realiteit. Door de juiste begeleiding is nu zijn levenslust en blijdschap terug. Hij kan nu zeggen: ‘Ik ben Rob met een depressie’. Lees hier zijn hele verhaal.

Lachend het leven tegemoet

‘Dit is zo erg! Ik zal nooit meer kunnen lachen. Ik zal nooit meer mezelf zijn!’, denkt goedlachse Rob een lange tijd over zichzelf. Gelukkig hervindt hij op een dag zijn innerlijke blije kind. Een grapje maakt hem aan het lachen waarna hij vol goede moed uit een diep dal weet te klimmen. Door dit dieptepunt vindt hij zijn roeping in het leven. Rob is nu eerstejaars student en stagiaire op een plek waar hij een luisterend oor en buikpijn van het lachen biedt.

‘Er zijn anderen die hetzelfde hebben meegemaakt’

Sinds 1993 kampt Rob (61) met depressies. De werkdruk als zelfstandige in de techniek ligt hoog en de voldoening laag. Eind 2018 raakt hij in een diepe depressie met suïcidale neigingen. Rob: ‘Ik was 59 jaar en alles zat tegen. Ik wist niet wat ik met de rest van mijn leven moest doen’. Twee goede vrienden, waarvan één ervaringsdeskundige, ondersteunen hem waardoor na een klein jaar rust ontstaat. Er is dan ruimte om zijn passie te volgen: mensen helpen door zijn eigen ervaringen. Via een maatjesproject komt Rob bij het Herstelnetwerk terecht waar hij een cursus met lotgenoten doorloopt. Rob: ‘Ik voelde me niet alleen, want er zijn andere mensen die hetzelfde of ergere dingen hebben meegemaakt. Dit deed mij goed’. Via via komt hij bij Kwintes trajectbegeleider, Erna van der Geer, in begeleiding. Samen onderzoeken ze wat hij wil en wat hij kan doen. ‘Ze geeft mij ruimte om vragen te stellen en ze zoekt specifieke vacatures die passend zijn voor mij’, aldus Rob. Hij voelt zich gehoord en ervaart de begeleiding als zeer positief.

Ervaringsdeskundigheid

In 2020 volgt Rob enkele trajecten om zijn ervaringsdeskundigheid te bevorderen. Kwintes medewerker Herstelondersteuning Ahmet Turkmen vraagt hem om co-trainer te worden van de cursussen ‘Werken Met Eigen Ervaring’ (WMEE) en ‘Begin maken met herstel’. Tegenwoordig is hij trainer WMEE. Voor Rob is het daarmee nog niet klaar. Hij besluit om op 60-jarige leeftijd de opleiding Sociaal begeleider met ervaringsdeskundigheid te volgen. Momenteel is hij stagiaire bij Retrovo Respijtvoorziening. Hier ondersteunt hij cliënten op dezelfde manier als hij zelf is geholpen. Rob: ‘Ik luister zonder te oordelen. In cliëntgesprekken vloeien tranen door iets tragisch wat ze hebben meegemaakt, maar ook van het lachen. Humor vind ik een belangrijk onderdeel in mijn contact met mensen’.

Anderen helpen met eigen ervaring

Over anderhalf jaar is hij afgestudeerd en kan hij zijn missie, anderen helpen met inzet van zijn eigen ervaring, vormgeven. De komende tien jaar wil hij dit werk blijven doen, omdat het hem energie geeft. Rob: ‘Een psychische kwetsbaarheid kan je een plekje geven in het lichaam. Het is ontzettend moeilijk, maar het is mogelijk. Ik kan niet genezen, maar ik kan mezelf wel loskoppelen van mijn depressie. Dit proces gun ik een ander ook’. Rob knijpt zichzelf soms in de arm, omdat hij niet kan geloven hoe ver hij is gekomen. Nu kan hij zichzelf een schouderklopje geven en trots zijn op zijn herstelproces.