‘De zorg is dus écht mijn ding’

Wie Roel jaren geleden had verteld dat hij bij Kwintes zijn ideale baan zou vinden, kreeg waarschijnlijk een ongelovige blik. De zorg was niets voor hem. Inmiddels werkt hij met veel plezier als werkbegeleider bij het LeerWerkLab in Almere. Zijn verhaal laat zien dat nieuwsgierigheid, gezonde twijfel én hulp van collega’s goud waard zijn.

Foto: Roel

‘Hier ben ik op mijn plek’, vertelt Roel (40). Als werkbegeleider bij het LeerWerkLab in Almere begeleidt hij cliënten bij de dagbesteding in de keuken en het eetcafé. ‘Ik doe mijn werk op een manier die bij mij past. Ik hou van een grapje, dus er valt genoeg te lachen in de keuken. Cliënten maken grapjes terug, dat maakt de sfeer ontspannen. Tegelijk ben ik duidelijk, maar beweeg ik ook mee met wat mensen nodig hebben. Het is belangrijk dat ze zich aan de regels houden, maar heeft iemand een mindere dag? Geen probleem, morgen is er weer een kans.’

Bouwen aan herstel

Het LeerWerkLab is een ontmoetingsplek en activeringscentrum waar buurtbewoners en cliënten terechtkunnen voor koffie, lunch, een praatje, workshop of activiteit. Bovendien is kunnen mensen zich hier ontwikkelen en soms zelfs stappen zetten op weg naar betaald werk. ‘Cliënten leren in de keuken en het café hoe het is om in de horeca te werken: ze nemen bestellingen op, maken eten klaar, serveren het én leren alles over hygiëneregels. Het werk geeft hen een dagritme en het vergroot vaak hun zelfvertrouwen. Zo bouwen ze stap voor stap aan structuur en krijgen ze meer regie over hun leven.’

Van twijfelen naar thuisgevoel

Dat Roel zich zo thuisvoelt, had hij niet gedacht – ook al heeft hij een achtergrond als sociaal pedagogisch werker en zocht hij werk waarin hij meer kon betekenen voor mensen. ‘Ziekenhuizen, ouderen of kleine kinderen: dat was in mijn ogen “de zorg”. Tijdens en na mijn opleiding kwam ik tot de conclusie dat ik daar uiteindelijk niet inpaste.’ Maar na enthousiaste verhalen van zijn nichtje die ook bij Kwintes werkt, begon het tóch te kriebelen. ‘Ik stuurde een open sollicitatie, ging in gesprek en na een dag meelopen startte ik als woonbegeleider op een locatie voor beschermd wonen.’

Koffie op het juiste moment

Het contact met cliënten en collega’s voelde meteen vertrouwd, maar door de onregelmatige werktijden zag hij zijn zoontje, dat hij alleen opvoedde, veel minder. ‘Gelukkig kon ik mijn twijfels en wensen bespreken met mijn manager en collega’s. Zo kwam er een nieuwe baan op mijn pad als ambulant medewerker bij Team Bemoeizorg, met vaste werktijden. Een jaar lang begeleidde ik cliënten thuis die zorg mijden. Van de post doornemen tot contact leggen met instanties als iemand meer hulp nodig had. Erg leuk, maar ik was veel alleen op pad. Ik miste het samenwerken.’

Ondertussen kwam Roel al vaak bij het LeerWerkLab. ‘Ik maakte daar regelmatig een praatje, zo hoorde ik dat een werkbegeleider met verlof zou gaan. Ik dronk een kop koffie met de manager en die rol bleek wel iets voor mij. Nu durf ik écht te zeggen dat ik mijn plek heb gevonden.’

Foto: cliëntmedewerker Joyce (Links), Roel (rechts)

Topteam

Roel heeft het team gevonden waar hij naar zocht. ‘Ik werk met vier collega’s. We zijn open naar elkaar, sparren regelmatig over waar we tegenaan lopen. Soms moet je lastige afwegingen maken: wat zeg ik wel of niet tegen een cliënt, hoe pak ik iets aan? Mijn manager denkt daarin goed met me mee en laat me ook zelf oplossingen bedenken. Zo blijf ik leren.’ En dat vertaalt zich naar de werkvloer. ‘We krijgen regelmatig complimenten over het lekkere eten en de goede sfeer. Voor mij een bevestiging dat we het goed doen.’

Kleine stapjes

Het allermooiste aan zijn werk? Cliënten zien groeien. ‘Ik heb een coachende rol en praat iemand soms echt ergens doorheen. Een cliënt vond taarten bakken in het begin moeilijk. “Dat lukt me nooit”, zei hij. Stap voor stap zijn we begonnen. Nu trekt hij elke ochtend enthousiast zijn werkkleding aan, kent de recepten uit zijn hoofd en denkt weken vooruit over wat hij wil maken.’ Zulke momenten maken zijn werk betekenisvol. ‘Laatst had ik een cliënt die eigenlijk niets wilde ondernemen, en het liefst alleen op een stoel zat. Met wat geduld kom je dan een heel eind. Na een tijdje vroeg hij: “Wil je naast me zitten en samen de krant doorlezen?” Dan weet ik dat we een stap hebben gezet.’

Ruimte voor groei

Ook maakt Roel graag anderen enthousiast voor werken in de ggz. ‘Tijdens open dagen van het ROC van Flevoland vertel ik over mijn werk. Je kunt hier zoveel betekenen voor mensen én jezelf blijven ontwikkelen. Zo ga ik een ICT-spreekuur opzetten voor cliënten, die worstelen met dingen als een telefoon die niet werkt of inloggen bij e-mail. Fijn dat daar ruimte voor is.’

Voor iedereen die twijfelt over zijn werk, een nieuwe stap overweegt, of een interessante vacature ziet, heeft hij advies: ‘Kom gerust langs voor een kop koffie. Wees nieuwsgierig, stel vragen en ontdek wat bij je past. Zo ging het bij mij en ik heb het hier echt naar mijn zin.’