Hennie: ‘Housing first: een plek onder de zon.’

‘Een eigen huis, een plek onder de zon’, is het refrein van een grote jaren ’80-hit van René Froger. De stabiliteit van een dak boven je hoofd kan een mens erg gelukkig maken. Maar wat als je van de één op de andere dag besluit om dat plekje onder de zon op te geven en een uitvlucht te zoeken in drank? Hennie (73) is daar een voorbeeld van. In tegenstelling tot René Froger heeft hij bij zijn ouders geen fijne jeugd gehad. Met een hoofd vol nare herinneringen slaapt hij 22 jaar lang in het bos totdat Housing First hem een nieuw plekje onder de zon aanbiedt. Lees hier zijn verhaal.

Wonen is een basisrecht

Housing First is er voor mensen zoals Hennie die kampen met meervoudige problemen. De naam van dit model zegt al waar het voor staat: eerst een woning en daarnaast intensieve, integrale ondersteuning op alle leefgebieden. Maar niet iedereen kan aan Housing First deelnemen, omdat er voorwaarden zijn die samenhangen met een sterke intrinsieke motivatie bij de deelnemer. Zo moeten de schulden aangepakt worden, moet deze persoon zich begeleidbaar opstellen en mag er geen sprake zijn van overlast. Hennie is één van de vele deelnemers die dit model tot een succes maakt. Hij is inmiddels ruim tien jaar van de straat af en dat bevalt hem goed.

Een duur treinkaartje

Hennie komt niet uit een warm nest. Hij en zijn 12 broers en zussen zien hun vader de meeste tijd dronken en fysiek geweld gebruiken naar hun moeder toe. Op zijn 13^e stopt hij met school om net als zijn vader in de bouw te werken. ‘Mijn meester op de lagere school merkte op dat ik goed kon tekenen en schilderen. Hij adviseerde mijn vader om mij later naar een kunstacademie te sturen. Mijn vader bulkte van het geld, maar wilde geen 25 gulden betalen voor een treinkaartje naar school. Ik vraag me af hoe mijn leven was geweest als ik wel mijn talent had ontwikkeld’, aldus Hennie.

Op jonge leeftijd trouwt hij met de vrouw waarvan hij kort daarna scheidt. Hij laat de boel de boel om met foute vrienden al rokend, drinkend en snuivend zijn dagen door te brengen. Tweeëntwintig jaar lang leeft hij op straat en slaapt hij in het bos. Dit harde leven houdt stand tot de dag dat hij niet meer op zijn benen kan staan. Ternauwernood ontsnapt hij aan de dood en besluit dan af te kicken waarna Kwintes hulp biedt.

‘Voor mij?’

De bijna-doodervaring betekent de start van een nieuw leven voor Hennie. Harro, toenmalige projectleider Housing First van Kwintes, mag hem een gemeubileerde woning aanbieden. ‘Hij had een glinstering in zijn ogen toen we het aanboden. Hij bleef verbaasd herhalen: ‘Voor mij?..voor mij?’. Het was zo mooi om te zien hoe hij voor het eerst het gevoel kreeg dat hij de moeite waard was’, aldus Harro.

De inmiddels 73-jarige Hennie woont nu al ruime tijd vredig op zijn plekje onder de zon. Hij is clean, wat gezien zijn achtergrond bijzonder knap is. In zijn seniorenflat, te midden van zijn kitscherige interieur en weelderige doeken, brengt hij zijn dagen al schilderend door. Of slaat hij bij zonnig weer een hengeltje uit. Harro: ‘In al die jaren heb ik niemand resoluut zien stoppen met drinken en dat maakt Hennie een bijzonder mens’.