Mariska: ‘Open en eerlijk.’

Hij richt de loop van zijn pistool op haar voorhoofd. Haar adem stokt, haar lichaam verstijft. ‘Het is nu echt voorbij’, denkt ze bij zichzelf. Maar dan ineens verschijnt er een gemene grijns op z’n gezicht en hij grinnikt: ‘De kogels zijn eruit, sukkel!’. Dit angstaanjagende moment is er één van vele voor Mariska (27) die begeleiding krijgt van Kwintes team Begeleiding en Opvang bij Huiselijk Geweld. Dagelijks is ze geschoffeerd, geslagen en verkracht door Michael, de vader van haar zoontje. Terwijl ze momenteel met hulp van Kwintes grote stappen in haar herstelproces maakt, wil ze een ander helpen door haar ervaring met huiselijk geweld en psychische zorg te delen. Dit artikel is een eerste stap naar ervaringsdeskundigheid.

Automatische piloot

Na hun eerste ontmoeting krijgen Mariska en Michael een relatie met elkaar. Ze woont op haar twintigste nog bij haar ouders thuis en hij trekt bij hen in. De roze wolk spat al gauw uiteen door de vele ruzies. Na een jaar komen ze erachter dat ze zwanger is. Terwijl zij hoogzwanger blijft werken en hun huishouding doet, zit Michael thuis op de bank of blowt hij met vrienden.

Inmiddels wonen ze in een eigen huisje waar het huiselijk geweld oplaait. Hij slaat haar, spuugt in haar gezicht, kleineert haar en zet een mes op haar keel. Mariska: ‘Ik stond op de automatische piloot. Als hij mij sloeg, suste ik mezelf met de gedachte: ‘Dan is dat maar zo voor een paar minuten’. Hij dreigde me te verkrachten in het bijzijn van mijn zoontje waardoor ik altijd gedwongen mee moest naar de slaapkamer’. Mariska denkt er vaak aan om uit het raam te springen, maar doet dit niet omwille van haar zoontje.

Angst

Het huiselijk geweld komt tot een kookpunt rond kerst in 2019. Het pistool, dat Michael wederom op Mariska haar voorhoofd richt, gaat nu echt af met een schampschot tot gevolg. Terwijl het bloed langs haar gezicht stroomt, ziet ze dat hij schrikt van wat er is gebeurd. Hij wil haar helpen, maar ze laat dit niet toe. Op deze vreselijke ochtend speelt haar zoontje in de kamer ernaast.

Na dit incident probeert Mariska uit angst net te doen alsof er niks aan de hand is; Michael blijft zijn zoontje zien. Totdat Veilig Thuis – die betrokken is geraakt door klachten vanuit omwonenden – zich ermee bemoeit. Mariska: ‘Hij maakte mij bang door te dreigen dat hij ooit terugkomt waardoor ik nooit rustig kan leven. Ik moest verhuizen naar een vrouwenopvang aan de andere kant van het land waar ik eindelijk durfde te praten en aangifte tegen hem kon doen voor poging tot doodslag’. Michael wordt schuldig bevonden en krijgt TBS met dwangverpleging.

Pijn mag er zijn

Mariska en haar zoontje verruilen de vrouwenopvang voor een eigen huisje en ze krijgt ambulante begeleiding van Kwintes Team Begeleiding en Opvang bij Huiselijk Geweld. Tijdens begeleidingsgesprekken komt ze er achter dat wat ze allemaal heeft meegemaakt niet normaal is. Mariska: ‘Door de stabiliteit van een veilige woonplek kwam ik tot rust. Ik kreeg van mijn begeleider Sandra ruimte om veel te praten. Het vele praten over wat er is gebeurd deed me goed, waardoor ik op een gegeven moment begon te snappen dat het niet normaal is’. Ze besluit in behandeling te gaan voor haar trauma’s.

Naast de waardevolle ruimte die begeleider Sandra biedt voor psychosociale gesprekken ondersteunt ze Mariska ook bij praktische zaken. Zo zoeken ze samen informatie op over eenhoofdig gezag, zit Sandra naast haar als ze een moeilijk telefoontje moet plegen en stuurt ze een reminder via de app als er iets belangrijks moet gebeuren. Mariska: ‘Ik kan tegen Sandra open en eerlijk zijn over alles wat er speelt. Ook over nieuwe relaties met mannen. Mijn grenzen waren vervaagd en door onze gesprekken heb ik ze weer helder. Sandra helpt mij om het vertrouwen in mezelf te krijgen zodat ik vol goede moed en zonder angst kan werken aan een mooie toekomst voor mij en mijn zoontje’.

Wegens privacy redenen zijn alle namen gefingeerd.