Timea: ‘Door trajectbegeleiding een ‘perfect fit creëren.’

“Arbeid is de beste medicatie”, hoor ik een psychiater zeggen tijdens een meeting. Deze woorden resoneren. Binnen Kwintes ben ik één van de 18 trajectbegeleiders/jobcoaches die deze medicatie mag toedienen bij onze cliënten. We ondersteunen ze om uit een sociaal isolement te komen en ín een ‘perfect fit’, aldus collega Timea van Engelenburg. Een ‘perfect fit’ is de ideale (werk)plek waar ruimte is voor de cliënt om op eigen tempo te floreren. Aan Timea vraag ik naar de rode draad in haar carrière.

In haar begeleiding staan kleine stappen, maatwerk en doorzetten centraal. Ze zet zich al 18 jaar in om mensen na een periode van herstel terug te laten keren naar (betaald) werk. Sinds 2007 doet ze dit in de functie van trajectbegeleider/jobcoach/IPS bij Kwintes. Maatwerk bieden is een must als je met mensen werkt. Dit maakt dat geen enkel re-integratietraject hetzelfde is. Timea weet dit als geen ander. Het bestijgen van de participatieladder is voor haar een intrigerend proces waarbij continu de behoeften van de cliënt én de plaatsingsplek voorop staan. Dit proces verloopt in kleine stappen en kan alleen slagen als de cliënt, trajectbegeleider en het systeem (de steunbronnen in het netwerk) gezamenlijk doorzetten. Timea zegt hierover: “De betekenis van doorzetten in het vinden én behouden van werk is door de komst van de participatiewet verandert. Doorzetten moet een energiek spel zijn van alle betrokkenen om vooruitgang mogelijk te maken voor de cliënt. Als dit spel stagneert ontstaat er een uitdaging. Ik maak er een sport van om verdraagzaamheid, begrip en flexibiliteit te creëren bij alle betrokkenen. Door bijvoorbeeld te kijken naar passende werktaken die behouden of verworpen kunnen worden, kom ik tot een maatwerkoplossing.”

Waar Timea in elk traject zo snel mogelijk naartoe werkt is haarzelf overbodig maken. Dit doet ze door  het systeem/netwerk in te zetten en de cliënt in te werken zodat deze zelfstandig taken kan uitvoeren. Hier hoopt ze ook op voor de toekomst. “Mijn wens is dat de maatschappij de steun bij participatie als vanzelfsprekend ziet. Nu zijn wij ambassadeurs van psychische gezondheid en werk. Hoe mooi zou het zijn als de maatschappij en het bedrijfsleven dat zelf inzien? Dat er geen tussenpersoon nodig is om een ‘perfect fit’ te creëren”. Hoe zie jij graag de toekomst?