Catarina: ’trajectbegeleider Francisca hielp me bij het vinden van werk.’

‘Ik kom oorspronkelijk uit Portugal’, vertelt Catarina (22 jaar). ‘Op mijn vierde ben ik naar Nederland gekomen. Ik heb mbo3 schoonheidsspecialiste gedaan en heb daarna de theateropleiding op niveau 4 gedaan maar niet afgemaakt. Ik had het moeilijk thuis, ben uit huis gegaan op aanraden van mijn psycholoog en ging begeleid wonen bij Kwintes.

Dit alles en het werk dat ik er naast deed, maakte dat ik moest stoppen met de opleiding. Ooit hoop ik het wel weer op te pakken want ik houd van acteren, zingen en liedjes schrijven. In de afgelopen twee jaren ben ik enorm gegroeid en meer onafhankelijk geworden. Ik had schulden en wilde blijven werken maar had moeite om het werk blijven te behouden. Ik had geen idee van het aanvragen van een uitkering, hoe zoiets werkt. Zo ben ik eigenlijk in contact gekomen met Francisca, trajectbegeleider.

De reden waarom ik de banen die ik heb gehad niet kon vasthouden, is dat ik het heel moeilijk vind om meerdere dingen in een bepaald tempo te doen. Zo kreeg ik, toen ik in een winkel werkte, te horen dat ik te langzaam was bij het vakkenvullen, dat ik het niet goed deed. Dat maakte me heel onzeker. Ik wil niet alleen horen dat ik het fout doe maar ook wat ik fout doe. Daar heb ik begeleiding bij nodig.

Francisca hielp me bij het vinden van werk.

We hebben werk bij het Rijksmuseum gevonden. Ik spreek goed Portugees, Engels en Nederlands, wat voor het werk in het museum wel van pas komt. Op het banenevent moest ik aangeven met welke werkgever ik in gesprek wilde, een soort speeddate. Dat vond ik heel spannend. Ze stellen vragen over de functie, over mijzelf.’

Een baan heb je niet zomaar, daar moet je hard voor werken. Zo had Catarina na het eerste gesprek op het banenevent nog twee gesprekken in het Rijksmuseum zelf.  ‘Ik was heel bang dat ik het zou verpesten.’ Dat gebeurde niet, integendeel Catarina kreeg een aanbod om een proefperiode van twee maanden aan de slag te gaan om te kijken of het daadwerkelijk een match was.

‘Ik kon aan de slag als publieksmedewerker. Dat is een heel veelzijdige functie. Zo sta je in de garderobe, deel je audiotoeren uit, beantwoord je vragen, staat in de winkel of bij de ticket- en infobalie. Omdat dit heel veel verschillende dingen zijn, zorgde het Rijks ervoor dat ik halve dagen kon werken en maximaal twee taken op een dag had. En nu heb ik dus een contract bij het Rijksmuseum! Ik ben zo dankbaar dat ik deze kans heb gekregen. Ik geniet ervan, maak een praatje met mensen, vraag of ze het naar hun zin hebben. Francisca heeft me gesteund, geholpen met het vinden van functies. Als jobcoach kan zij schakelen.’

Ondertussen knikt Francisca. ‘Wat me meteen opviel is dat zij heel gemotiveerd was om te gaan werken, ze wilde graag maar het werk behouden was moeilijk. Naarmate ik haar vaker sprak, bouwden we een band op en kreeg ik het idee dat ze me vertrouwde. Dat vertrouwen kon ik meteen inzetten toen bleek dat Catarina heel veel formulieren en bewijzen moest verzamelen en aanleveren en dan was het ook nog niet makkelijk doordat ze een Portugees paspoort had. Ik heb bewondering voor haar, dat ze het volhield. Mijn rol in de gesprekken is vooral een soort vertaalslag te maken in de communicatie tussen Catarina en haar werkgever. Ik monitor wat deze informatie met haar doet en hoe deze is overgekomen. Wat zijn de wensen van de werkgever en waar kunnen we aan werken vanuit haar kracht.’

‘Voordat Catarina begon, heb ik een coachingplan gemaakt. Wat is belangrijk voor haar in de begeleiding. Mijn rol is ook steeds kijken naar wat haalbaar is voor Catarina. In de tussenevaluatie vertelden ze dat ze haar heel prettig in de samenwerking vinden, dingen snel oppakt, vragen stelt en alert is. Dat is zo mooi om terug te horen.’