Daniel: ‘Niks moet, behalve uitpakken.’

Van een ‘klerezooi’, zoals Daniel (45) zijn oude woonsituatie omschrijft, naar een woning die meer voelt als ‘thuis’. Binnen een korte tijd heeft hij een transformatie ondergaan die niet alleen in huis zichtbaar is, maar ook bij hemzelf. Hij kan nu in zijn woonkamer op de bank zitten om te genieten van een potje gamen en bovendien voelt hij zich meer ontspannen.  Dit alles heeft hij mede dankzij de begeleidingsvorm Gewoon Thuis weten te bereiken.

Veiligheid vergroten

Zelfstandig in de wijk wonen met 24 uurs ondersteuning voor mensen met een psychiatrische of psychosociale kwetsbaarheid; dat is waar Gewoon Thuis voor staat. Voor Daniel is deze manier van begeleiden een logische stap na een periode van beschermd wonen vanwege zijn autisme. Eenmaal in zijn nieuwe woning in 2016 mist hij de structuur van de woonvorm. Daarnaast belandt hij in een rouwproces, omdat zijn moeder is overleden. De onuitgepakte verhuisdozen blijven een lange tijd dicht en de voor- en achtertuin raakt overvol met spullen en onkruid.

Daniel: ‘Ik kon moeilijk door mijn huis heen lopen, omdat er overal spullen en dozen stonden. Samen met mijn begeleider maakte ik een plan voor wie wat doet en wat ik zelf oppak. Dankzij de juiste aansturing en aanmoediging kreeg ik eindelijk dingen gedaan.’

Wekelijks maakt hij een goede planning met pictogrammen om per dag de veiligheid en structuur te waarborgen. Ook plant hij zijn rustmomenten in voor de balans tussen inspannen en ontspannen.

Niks moet

Alhoewel Daniel enorm gegroeid is door de aansporing en aanmoediging van zijn persoonlijk begeleider, Karin, voert hij ook pittige discussies met haar over dingen die ‘moeten’ gebeuren. Hier is hij allergisch voor: ‘Moeten is dwang, janken is kindergezang’, aldus Daniel. Hij wil wel, maar niet als het verplicht wordt. Wat hem helpt is de vrijheid om eerst dingen op zijn manier te proberen. Dit pakt voor hem letterlijk en figuurlijk goed uit. Binnen drie maanden werkt hij een groot aantal dozen uit de woonkamer weg. Als beloning koopt hij een nieuwe gameconsole voor zichzelf. Daniel: ‘Ik houd nu van mezelf. Ik ben weer trots op mezelf en dit komt mede door de samenwerking met Karin. Als iemand vraagt of ik Kwintes aanraad, dan zeg ik volmondig ‘ja.’’


Delen:

Lees ook deze verhalen

Chantal: ‘Ik accepteer mijzelf om wie ik ben.’

Zeventig procent van de mensen met een psychische aandoening krijgt te maken met vooroordelen of discriminatie. Dit noemen we stigma...

Mariska: ‘Open en eerlijk.’

Hij richt de loop van zijn pistool op haar voorhoofd. Haar adem stokt, haar lichaam verstijft. ‘Het is nu echt...

Jordy: ‘Robot Tessa helpt mij bij het piekeren.’

Kwintes is een RIBW in het midden van het land en zet zorgrobot Tessa in ter begeleiding van intramurale en...