Maximaal leerrendement 

Wat deed jij als zevenjarige? Buiten knikkeren met de buurtkinderen? Grote kans dat jij er toen niet aan dacht om een einde aan je leven te maken. Chris is nu 28 jaar en kende die gedachten wel. Vanaf zijn vierde is hij depressief door een problematische thuissituatie, de zorg voor een zieke ouder, niet gezien worden, niet geliefd voelen en vastzitten in het verkeerde lichaam. Chris komt van ver. Kwintes ondersteunt hem onder andere in het uiten van zijn gevoelens en het vergroten van zijn leerrendement als trainer in spe. Benieuwd naar zijn bijzondere verhaal? Lees deze hier. 

Houvast 

Als Chris als klein meisje keer op keer de grond onder zijn voeten vandaan voelt schuiven, biedt de knuffel (op de foto bij dit artikel) houvast. Door de jaren heen is dit zijn enige stabiliteit, want op school is er geen aansluiting met de meisjes uit zijn klas en thuis geen aansluiting met zijn ouders die scheiden en hertrouwen. Als op een dag zijn moeder ziek wordt, komt de zorg voor haar en zijn jongere halfbroer voor zijn rekening. Chris: “Ik stond buiten het gezin, ik was een vervelend aanhangsel waar ze tegen moesten schreeuwen.” Op 16-jarige leeftijd wordt hij uit huis geplaatst en komt hij op een leefgroep te wonen. De knuffel verhuist mee. 

Transitie 

Het tij keert niet voor hem. Chris kampt met opgekropte boosheid en terwijl hij verhuist van woonplek naar woonplek, hoort hij dat hij autisme heeft. Door deze diagnose komt hij voor het eerst in zijn leven op een plek te wonen waar structuur is. Voor het eerst in zijn leven voelt hij zich gezien en gehoord en is hij geen buitenbeentje. Omdat er rust en structuur is, ontstaat er op 20-jarige leeftijd ruimte om gehoor te geven aan een ongenoegen over zijn lichaam. Chris valt in een diepe depressie en ontdekt dat dit komt door genderdysforie. Samen met zijn begeleiding komt de transitie van vrouw naar man op gang. 

Potentie benutten

In 2020, op 25-jarige leeftijd, stroomt hij door naar een zelfstandige woonplek met ondersteuning van Kwintes Gewoon Thuis. Chris: “Ik was voor alles om me heen bang. Mensen waren onvoorspelbaar. Ik was ook bang voor mezelf, omdat ik heel veel dissocieerde.” Stapje voor stapje leert hij met de tijd dat het veilig is om buiten te wandelen, naar de winkel te gaan en met het openbaar vervoer te reizen. Tegenwoordig pakt hij wekelijks zelfstandig de bus naar therapie.  

Wat Chris helpt in zijn herstel, is dat zijn Kwintes woonbegeleider (en voormalig trajectbegeleider), Benedicte, zijn potentie ziet en benut.  

Toekomstperspectief 

Zijn ervaringskennis en ambitie om de competentie ervaringsdeskundigheid te verwerven, biedt hem de kans om aan twee begeleidingsteams educatie te geven over genderdysforie. Door zijn deelname aan de cursus Werken Met Eigen Ervaring (WMEE) krijgt hij toekomstperspectief. Chris: “Dit is iets wat ik zo lang heb gemist. Ik kon niet verder denken dan morgen, laat staan over vijf jaar. Dat mensen mijn kracht zien en benutten – in plaats van ontmoedigen, omdat ik autisme heb – geeft mij zoveel kracht om dat pad te bewandelen.” 

Dat hij de regie mag pakken over zijn leven en men hem ziet en hoort als een jongeman met een ambitie, is nieuw voor Chris. Met begeleiders als Benedicte en haar collega’s heeft hij er vertrouwen in dat hij over vijf jaar als (on)betaalde medewerker Ervaringsdeskundigheid werkt. Hij kijkt er naar uit om met zijn verhaal iets te kunnen betekenen voor anderen binnen de hulpverlening. 

Wegens privacy redenen is Chris een gefingeerde naam